Powołanie do kadry

Litwo, ojczyzno jego - warknął znudzony,

Przerzucając lektury kolejne strony.

Dotarł do końca, przeczytał epilog,

Ale i tak wydarzenia mu się mylą.

Bierze swe narty, z domu wychodzi

I gdzieś ma ten fakt, że słońce już zachodzi.

Idzie na skocznię, trening za chwilę,

A z formą bardzo by nie chciał być w tyle.

Spotyka kolegów, od razu się śmieje

I zapomina o tym, co w szkole się dzieje.

Kilka jedynek poprawić musi,

Bo zostać w tej klasie, to go nie kusi.

Wraca do domu, buty już ściąga,

Kurtkę odwiesza i się przeciąga,

Gdy telefon dzwoni, no to odbiera

I słyszy zdenerwowany głos Kruczka trenera.

Piotr złamał nogę oznajmia półgłosem.

Bo ten idiota bawił się z psem.

A, że to amstaff, siły miał trochę,

No to pociągnął smycz razem z Piotrem.

Żyła wziął upadł, dość niefortunnie

I mówił, że chwilę myślał o trumnie,

Bo to na wzgórzu miejsce swe miało,

Na szczęście Wiewiórko tylko nogę złamało.

Więc drogi Klimku pakuj manatki

W ten weekend będziesz z dala od matki.

Polacy teraz innym skoczne tyłki skopią,

No bo jedziemy razem do Kuopio.

Klemens z wrażenia słuchawkę upuszcza

I do pokoju biegiem się puszcza,

Gdzie do walizki ciuchy swe wrzuca

I jeszcze książka, podręcznik odrzuca.

Już spakowany. Już zaraz lecą.

Już mu usteczka na tę myśl się cieszą.

Już po odprawie, już w samolocie

I słyszy, jak Kamil mówi o Kocie.

Gdy nagle cisza. Serce zamiera

A Klemensowi się na płacz zbiera.

Klimek, co Tobie? Ducha widziałeś?

Czy się po prostu zestresowałeś?

Panie trenerze - tak Klimek rzecze.

Ode mnie każdy duszek uciecze.

I ja się wcale nie zestresowałem.

Panie trenerze! Nart zapomniałem!

Taka sobie rymowanka na szybko przed skokami :)